Öncelikle bu gibi toplulukların savunduklarını küçümsediğimden değil ama bir kalabalığa üye olmanın gereksinimi yalnızlığa katlanamamaktan ve birey olamamaktan kaynaklanıyor bence. Ailesel de olabilir. Kalabalık bir nüfusta sesini duyuramamış çocuk bir sivil toplum kuruluşunda veya siyasi partide var olabileceğini düşünüyor olabilir. Oidipus kompleksi de olabilir.Yani aslında psikolojik bir şey bu,bence.
Benim derdim bu değil, varsın üye olsunlar, savaşsınlar...insanlar kendilerini böyle tamamlamaya ifade etmeye çalışsın. İfade biçimlerinin bir çok çeşidi var. Herkes bir yol seçebilir.
Bir şeye çok inanamayan, bir ideoloji uğruna savaş veremeyen, çünkü aslında ona inanmayan biri olduğumu ve böyle alanlarda barınamadığımı hatırladığım iyi oldu (insan bazen unutabiliyor),çünkü en son acaba yenilik olsun diye aktivist mi olsam diyordum. Neyse ki hatırladım da rahatladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder